Witam serdecznie. Piszę do Państwa, ponieważ zaczęłam zauważać, że mój problem niszczy powoli mnie i… …

Pani Aleksandro,

Cieszę się, że zaufała nam Pani i zechciała się podzielić swoimi wątpliwościami. Wydaje mi się, że może to być dla Pani ważny krok na drodze poszukiwania klucza do równowagi i satysfakcji życiowej. Jednocześnie mam wrażenie, że Pani pytanie odsłania wielość wątków i trudności wyłaniających się w Pani życiu wewnętrznym. Można przypuszczać, że Pani rozdrażnienie i poczucie napięcia stanowią zaledwie wierzchołek góry lodowej. Pod nimi może kryć się wiele innych emocji, konfliktów wewnętrznych czy frustracji, jak chociażby: smutek, lęk, bezradność, poczucie winy, zmęczenie, zawstydzenie. Być może wielu z nich nie dopuszcza Pani do swojej świadomości, a oznacza Pani automatycznie i nieświadomie znanymi sobie etykietkami pt. „złość”, „furia”, „wściekłość”. W takich sytuacjach pojawia się mechanizm błędnego koła, w którym powtarza się scenariusz zakończony wybuchem, poczuciem winy, a co za tym idzie – kolejną kumulacją napięcia sprzyjającą kolejnym wybuchom i zawiedzeniu sobą. Złość, jak każda emocja, jest potrzebna. Może być ważnym drogowskazem i wskaźnikiem tego, co się dzieje w naszym wnętrzu. Pod warunkiem jednak, że prawidłowo odczytujemy ten drogowskaz. Nauczenie się, jak interpretować naszą złość, może pomóc wyrażać ją bezpiecznie i konstruktywnie. Jeśli nie posiadamy takiej umiejętności, naszą złość manifestujemy agresją słowną i fizyczną, która nie sprzyja zarówno nam, jak i naszemu otoczeniu. Być może psychoterapia mogłaby dla Pani być forum do zgłębienia i uporządkowania wewnętrznych konfliktów?

Z poważaniem,

Milena Maryon-Nowak