Witam Panią/Pana. Mam ogromne problemy z impulsywnością, która niestety objawia się w zachowaniach autodestrukcyjnych. Nasila… …

Witam Panią/Pana.

Mam ogromne problemy z impulsywnością, która niestety objawia się w zachowaniach autodestrukcyjnych. Nasila się to podczas sytuacji stresowych.
Nie mam całkowicie motywacji do robienia czegokolwiek. Nawet rzeczy, które teoretycznie mnie interesują nie sprawiają mi żadnej przyjemności.
Cały czas znajduję się w takim samym stanie umysłu.
Jest on totalnie pusty, nie pojawiają się w nim spontanicznie myśli. Wykonywaniu czynności nie towarzyszą żadne emocje, przez co kompletnie nie widzę sensu w robieniu właściwie czegokolwiek.
Do tego doszła afantazja. Nawet nie potrafię powiedzieć, w którym momencie straciłem wyobraźnię.
Kiedyś podczas czytania książek pojawiał mi się jakiś film w głowie, a teraz widzę tylko słowa, które czytam.
Próbowałem leków SSRI na przestrzeni paru lat, lecz spłycały one całkowicie emocje i czułem się jak zombie. Bez nich obecnie też się tak czuję, więc nawet nie idę w tym kierunku, ponieważ one tylko nasilają te problemy. Nie mam pojęcia jakie podjąć kroki. Młodość ucieka mi przez palce.

Planuję zrobić MRI mózgu, gdy tylko za 2 miesiące ściągną mi aparat ortodontyczny. Nie mam pojęcia czy to cokolwiek da i umożliwi podjęcie jakichś kroków jeżeli okazałoby się, że mam atrofie hipokampa, lub jakiekolwiek inne zmiany, które powstały w moim mózgu na skutek długotrwałego stresu.
Czy istnieje jakaś metoda, aby sprawdzić czy aktywność mózgu w danych obszarach jest prawidłowa?
Czy na przykład w odpowiedzi na dane bodźce nie wydziela się w ogóle dopamina w pewnych obszarach mózgu? Badanie PET-CT? Warto to wykonać? Czy wykonanie takich badań umożliwi dostęp do adekwatnego leczenia?

Troszkę tych pytań mam, ale już kompletnie nie daję sobie rady od ładnych paru lat.

Pozdrawiam,
Marcin.