witam leczę się na nerwicę lękową od ponad miesiąca biorę elicea początkowo 1 tydzień 5mg… …

Szanowny Panie Andrzeju,

W przypadku diagnozy zaburzeń lękowych wybór escitalopramu jako metody leczenia jest prawidłowy – lek jest z reguły skuteczny i bezpieczny w tego typu problemach. Podobnie sposób dawkowania leku jest zgodny z aktualnymi zaleceniami: początkowa dawka powinna wynosić 5 mg, a następnie być zwiększona do 10 mg.

Niestety, z Pana opisu wnioskuję, że doświadczył Pan działań niepożądanych leku. U części pacjentów przy wprowadzeniu leków z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, do której należy escitalopram, początkowo może występować paradoksalnie zwiększenie niepokoju, objawy gastryczne czy pogorszenie snu. Powyższe objawy z reguły ustępują samoistnie w ciągu kilku dni, maksymalnie zaś mogą się utrzymywać do 2 tygodni. W przypadku niepokoju i zaburzeń snu pomocne okazuje się często stosowanie dodatkowo leków z grupy benzodiazepin, które wykazują szybkie działanie uspokajające i nasenne. Leki te mogą być pomocniczo stosowane na początku leczenia zaburzeń lękowych, ale powinny być odstawione w ciągu 4 tygodni, ze względu na ryzyko uzależnienia. W przypadku objawów gastrycznych, czasem pomocne bywa przyjmowanie leku łącznie z posiłkiem. Oczywiście w sytuacji, gdy nie toleruje Pan leku, należy też rozważyć jego zmianę.

Brak efektu terapeutycznego, który Pana niepokoi, może być związany z dwoma kwestiami. Pierwsza z nich to dawka leku – minimalną terapeutyczną dawką escitalopramu jest 10 mg i szansa, że lek w dawce 5 mg zadziała, jest dość mała. Drugą kwestią jest czas stosowania leku. Leki takie jak escitalopram, z reguły ujawniają swoje działanie przeciwlękowe między 2 a 4 tygodniem leczenia. Ze względu na ten opóźniony efekt stosunkowo często w początkowym etapie leczenia stosuje się wspomniane powyżej leki z grupy benzodiazepin.

W przypadku zaburzeń lękowych istotne jest też poszerzenia leczenia o psychoterapię, w szczególności w nurcie poznawczo-behawioralnym. Zachęcam do omówienia ze swoim psychiatrą różnych możliwości dalszego leczenia.

Pozdrawiam,
Krzysztof Wojtasik-Bakalarz