Poznałam ostatnio bardzo fajnego chłopaka, i dzisiaj powiedział mi, że choruje na ChAD…

Dzień dobry,

zaburzenia afektywne dwubiegunowe, tak jak każda inna choroba przewlekła, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze itp, wymagają przede wszystkim leczenia specjalistycznego. Kiedy to leczenie jest prowadzone w odpowiedni sposób – regularne zażywanie leków, wizyty u psychiatry, odpowiednie reagowanie w sytuacjach stresowych (np. psychoterapia), nie bagatelizowanie pierwszych objawów nawrót – jest duża szansa, że choroba nie będzie w dużym stopniu utrudniała życia. Objawy początkowe tego zaburzenia, dla każdego mogą być inne, jednak często istnieje pewien wzorzec i każdy nawrót jest podobny do poprzedniego. Dlatego warto się swojej choroby „nauczyć”.

Zadaniem bliskich często jest nakłonienie pacjenta do jak najszybszej konsultacji lekarskiej, w momencie kiedy objawy się zaczynają. Istotne może też być zachęcanie i pomaganie w regularnym przyjmowaniu leków, o ile taka pomoc jest konieczna. Ważne może być wspólne dbanie o zdrowy i regularny tryb życia. Bliscy powinni również pamiętać o poszanowaniu autonomii pacjenta i traktowaniu go życzliwie, nawet jeśli jego zachowanie, pod wpływem choroby, się zmienia. Konsekwencje choroby, szczególnie nieprawidłowo leczonej, mogą zakłócić normalne funkcjonowanie rodziny czy związku. Ze stanem maniakalnym związane jest podejmowanie nieprzemyślanych decyzji dotyczących finansów lub życia osobistego. Z kolei obniżony nastrój i brak możliwości podejmowania aktywności mogą prowadzić do zaniedbywania obowiązków w domu czy w pracy.

Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że choroba ta, przy odpowiednim postępowaniu terapeutycznym nie jest wyrokiem, a odpowiednie postępowanie najczęściej pozwala na normalne życie i funkcjonowanie.

Pozdrawiam

Martyna Kędziora-Wysocka