Dzień dobry, przez 4 lata leczyłam się psychiatrycznie SSRI-paroksetyna z powodu lęku uogólnionego. Postanowiłam wspólnie… …

Dzień dobry, przez 4 lata leczyłam się psychiatrycznie SSRI-paroksetyna z powodu lęku uogólnionego. Postanowiłam wspólnie z lekarzem odstawić leki z powodu starań o dziecko. Niestety lęk wrócił jak bumerang, w ciągu miesiąca od odstawienia miałam już pełnoobjawowe zaburzenia lękowe. Pojawił się przeogromny lęk związany z zajściem w ciążę, mój umysł bombardował mnie katastroficznymi myślami związanymi z tym, że w ciąży nie poradzę sobie z lękiem, że tak naprawdę jedyny oręż do walki z nim czyli leki nie będą mogły zostać użyte. Moje przekonanie o tych 9 miesiącach rysuje się w mojej głowie jako przerażający okres bez szans na ucieczkę. Odseparowałam się od męża z obawy przed zajściem w ciążę, której tak bardzo pragnę. Miesiąc temu, w rozsypce psychicznej udałam się na terapię poznawczo behawioralną, gdzie już po pierwszej diagnostycznej wizycie poczułam szansę na lepsze jutro. Właśnie minął pierwszy miesiąc terapii i sama nie wiem czy terapia działa. Jestem na huśtawce emocjonalnej. Raz jest lepiej i myśli mnie nie męczą natomiast od dwóch dni mam wrażenie, że jestem w punkcie wyjścia, pojawiają się przerażające myśli które mnie paraliżują, nie potrafię odnaleźć się tu i teraz, nie potrafię się wyciszyć, stale czuję napięcie… Czy to normalne że psychoterapia poznawczo behawioralna tak działa, że przychodzi czas na kryzys? Czy jest szansa, aby zmieniło się moje myślenie na temat ciąży- żebym nie patrzyła na nią przez pryzmat zagrożenia? Dziękuję za odpowiedź.