Dzien dobry. Od około miesiaca wiemy ze nasz syn 8 letni ma padaczke. Dostał wtedy… …

Pani Aleksandro,

Dziękujemy za zaufanie, jakim Pani nas obdarzyła dzieląc się swoimi trudnymi przeżyciami. Czytając to mam wrażenie, jak gdyby Pani zastygła w bezruchu w tej sytuacji i tak pozostała, mimo że atak nie trwa ciągle. Przypuszczam, że pozostała w Pani obawa, by się nie powtórzył.

Rozumiem Pani emocje. Sytuacja, o której Pani pisze, z pewnością była dla Pani zupełnie nieoczekiwana i zaburzyła Pani i Państwa poczucie stabilności i bezpieczeństwa. Spowodowała poczucie utraty kontroli i niepewność dotyczącą przyszłości. Są to symptomy typowe dla sytuacji kryzysowej, czyli takiej, która przekracza nasze zwykłe możliwości i strategie radzenia sobie doprowadzając do dezorganizacji różnych aspektów życia. Wydaje mi się, że w tej sytuacji oprócz oczekiwania na kojące działanie czasu, warto skorzystać z pomocy specjalisty (psychoterapeuty, lekarza psychiatry, psychologa-interwenta kryzysowego). Wspólnie z nim mogłaby Pani zdecydować o tym, jaka forma wsparcia byłaby dla Pani najbardziej odpowiednia i adekwatna. Czy właściwe byłoby na przykład wdrożenie farmakoterapii w celu obniżenia napięcia, jeśli znacząco paraliżuje działanie i funkcjonowanie. Być może wystarczy wsparcie krótkoterminowe o charakterze interwencji kryzysowej, a może warto skorzystać ze wsparcia bardziej długoterminowego na przykład w formie psychoterapii, by jednocześnie móc oswoić sytuację i przeformułować dotychczasowe sprawy. W nieco dalszej perspektywie korzystna może być dla Pani grupa wsparcia w postaci rodziców dzieci będących w podobnej sytuacji. Pozwala to zmniejszyć poczucie osamotnienia i daje oparcie informacyjne i emocjonalne w osobach, które borykają się z tym samym problemem. Z pomocą specjalisty może Pani konstruktywnie rozwiązać kryzys. Ważne, by nie przedłużał się i nie utrwalały się Pani negatywne reakcje. Bardzo istotne jest, aby Pani mogła spojrzeć na sytuację z pewnego dystansu i podjąć racjonalne działania, które będą służyć Pani, Synowi i Rodzinie. To tak, jak instrukcja w samolocie, gdzie najpierw zaleca się założenie maski tlenowej sobie, a potem dziecku. Oznacza to, że będzie Pani mogła bardziej pomóc Synkowi, dbając o siebie i swoje emocje oraz potrzeby. Z czasem z pewnością uda się oswoić i zaakceptować sytuację, zaufać postępowi medycyny, która nie jest już tak bezradna, jak kiedyś w obliczu leczenia padaczki. Z informacji, jakie Pani przekazała wynika, że drzemią w Pani olbrzymie zasoby i siła, które warto pielęgnować i wspierać. Życzę, aby odzyskała Pani poczucie kontroli i sprawczości.

Z poważaniem,

Milena Maryon – Nowak (certyfikowany psychoterapeuta PTP/psycholog)