Ustalenie normy w odniesieniu do zachowań seksualnych jest niezwykle trudne i wymaga odniesienia się do wielu jej aspektów.
Większość „nietypowych” zachowań nie jest bezwzględnie nienormalnych, a niespełnianie danej normy (np. statystycznej, kulturowej) nie oznacza patologiczności danego zachowania.
Z punktu widzenia seksuologicznego najistotniejsze są: Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10, definicja zdrowia seksualnego i deklaracja praw seksualnych Światowej Organizacji Zdrowia, opinie ekspertów i specjalistycznych towarzystw naukowych i pojęcie normy partnerskiej.
Normalne z punktu widzenia zdrowotnego jest więc takie zachowanie seksualne, które:
- Nie zostało opisane i umieszczone na liście zaburzeń Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10,
- Nie narusza definicji zdrowia seksualnego oraz deklaracji praw seksualnych,
- Uznawane jest za takowe przez gremia ekspertów,
- Nie narusza normy partnerskiej.
Norma partnerska obejmuje:
- Dojrzałość osób wchodzących w interakcję seksualną
- Obustronną zgodę i akceptację
- Dążenie do obustronnej rozkoszy
- Nieszkodzenie partnerom
- Nieszkodzenie społeczeństwu
Definicja zdrowia seksualnego według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)
Zdrowie seksualne polega na zdrowym rozwoju seksualnym, równych i odpowiedzialnych relacjach partnerskich, satysfakcji seksualnej, wolności od chorób, niedomagań, niesprawności seksualnej, przemocy i innych krzywdzących praktyk związanych z seksualnością. Jego celem jest promowanie wartości życia i związków międzyludzkich.
Opracował dr n med. Bartosz Grabski
