Mianem bólu neuropatycznego określa się każdy ból będący efektem uszkodzenia lub zaburzenia funkcji ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego.
Charakterystyka objawów
Ból neuropatyczny może być przewlekły lub przerywany, pojawia się najczęściej samoistnie, a jego charakter jest zróżnicowany – opisywany jest przez pacjentów jako palący, tępy lub strzelający.
Towarzyszą mu czasem dodatkowe objawy, jak np.: allodynia (pojawianie się bólu pod wpływem neutralnych, normalnie nie powodujących dolegliwości bodźców), hiperalgezja (nadmierna reakcja na bodźce bólowe), a także uczucie mrowienia. Najczęstszą postacią omawianych dolegliwości jest ból w przebiegu neuropatii cukrzycowej pojawiający się u około 10% pacjentów z rozpoznaniem cukrzycy. Drugą co do powszechności postacią są bóle neuropatyczne związane z półpaścem – uporczywe lub nawracające przez wiele miesięcy w miejscu wcześniej występującej (w ostrej fazie choroby) zmiany skórnej. Dotyczą one około 25% osób które przebyły półpasiec. Inne przyczyny bólu neuropatycznego to: uszkodzenie korzonków nerwowych, choroba nowotworowa, udar mózgu, neuralgia nerwu trójdzielnego, infekcja wirusem HIV, uszkodzenia nerwów po zabiegach chirurgicznych. Ból neuropatyczny często może współwystępować z depresję i bezsennością.
Leczenie bólu neuropatycznego
Terapia bólu neuropatycznego obejmuje zarówno leczenie choroby podstawowej jak i stosowanie środków działających na objawy bólowe i towarzyszące. Bardzo często zaleca się stosowanie leków przeciwdepresyjnych. Leczeniem bólu neuropatycznego zajmuje się wielu specjalistów. Pacjent często (poza wizytami u lekarza zajmującego się chorobą podstawową) wymaga konsultacji psychiatry, neurologa, psychologa czy specjalisty leczenia bólu.
Opracował dr hab. n. med. Marcin Siwek, na podstawie: Marcin Siwek „Leki przeciwdepresyjne w terapii bólu” (w: „Ból i depresja” – książka pod redakcją Dominiki Dudek, wydawnictwo Termedia, Poznań 2011)
