Od wielu lat trwają badania nad wykryciem pewnych specyficznych cech, które mogą wiązać się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju i rozpoznania choroby afektywnej dwubiegunowej, a co za tym idzie – ich obecność powinna wiązać się z zachowaniem większej czujności diagnostycznej wśród lekarzy i przeprowadzeniem bardziej szczegółowego badania pacjenta. Obiektem zainteresowania w tym kontekście stały się również otyłość i nadwaga, które – jak wynika z badań i obserwacji klinicznych – znacząco częściej występują u pacjentów z diagnozą choroby afektywnej dwubiegunowej w porównaniu do populacji osób zdrowych.
Co ciekawe, bardzo niewiele wiadomo na temat zależności odwrotnej tzn. rozpowszechnienia cech spektrum dwubiegunowego u otyłych. Grupa polskich badaczy z Zakładu Zaburzeń Afektywnych Katedry Psychiatrii CMUJ (a w tym pracujący w Centrum Dobrej Terapii dr n. med. Marcin Siwek) we współpracy z II Katedrą Chirurgii Ogólnej oraz Katedrą Biochemii Klinicznej CMUJ, przeprowadziła badanie obejmujące 90 pacjentów otyłych oraz grupę kontrolną złożoną z 70 osób z prawidłową masą ciała. Wszystkie osoby włączone do badania miały ujemny wywiad w kierunku leczenia psychiatrycznego do tej pory. Okazało się, że objawy spektrum dwubiegunowego (badane przy pomocy Kwestionariusza Zaburzeń Nastroju) u pacjentów otyłych występowały około trzykrotnie częściej niż u osób z prawidłową wagą ciała. Co ciekawe osoby otyłe z cechami dwubiegunowości w porównaniu do otyłych, u których nie stwierdzano takich cech, charakteryzowały się bardziej nasilonym neurotyzmem oraz mniejszą sumiennością i ugodowością – parametrami badanymi przy pomocy inwentarza osobowości NEO-FFI.
Wyniki przedstawionego badania wskazują na istnienie związku między otyłością a dwubiegunowością. Ponadto sugerują, że włączenie bardziej szczegółowej diagnostyki osobowości może przyczynić się do procesu wykrywania spektrum CHAD u otyłych, ze względu na specyficzny profil cech w tej grupie pacjentów. Rzecz jasna – z uwagi na nieliczne dane na ten temat – istniej konieczność przeprowadzania kolejnych badań, które mogłyby potwierdzić obserwacje polskich badaczy.
Przedstawione powyżej wyniki zostały niedawno opublikowane w anglojęzycznym czasopiśmie: European Review for Medical and Pharmacological Sciences.
