Leki przeciwdepresyjne (podobnie jak inne leki psychotropowe) są substancjami, których działanie nie ogranicza się wyłącznie do ośrodkowego systemu nerwowego. Mogą mieć one wpływ również na pracę innych tkanek, komórek i narządów. Przykładem tego są płytki krwi. Ich zdolność do agregacji, czyli skupiania się i zlepiania razem w celu tworzenia skrzepu, jest między innymi zależna od serotoniny, receptorów dla serotoniny oraz pompy jej wychwytu zwrotnego. Z tego powodu leki przeciwdepresyjne, które blokują wychwyt zwrotny serotoniny (np. selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, selektywne inhibitory wychwytu serotoniny i noradrenaliny a także tzw. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), mogą upośledzać zdolność płytek do agregacji. Skutkiem tego bywają takie (dość rzadkie) działania niepożądane lub powikłania, jak: łatwiejsze powstawanie podbiegnięć krwawych (tzw. siniaków) w trakcie normalnej aktywności, częstsze krwawienie z nosa lub krwawienia z dziąseł przy szczotkowaniu zębów, albo krwawienia z dróg rodnych. Znacznie rzadszym zjawiskiem jest krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego (mogące objawiać się smolistymi stolcami czy anemią). Nie jest w pełni jasne na ile wspomniane wyżej leki mogą zwiększać ryzyko krwawień pooperacyjnych. Powikłania krwotoczne w trakcie stosowania leków przeciwdepresyjnych są zjawiskiem rzadkim. Ryzyko ich pojawienia się zależy od licznych czynników takich jak: mechanizm działania leku, powinowactwo danego leku do receptorów i transportera serotoniny, stosowanie innych leków obniżających krzepliwość lub zwiększających ryzyko krwawień (np. niesterydowe leki przeciwdepresyjne, glikokortykoidy, leki przeciwzakrzepowe, leki przeciwpłytkowe, leki przeciwnowotworowe), wiek pacjenta (podeszły lub nastoletni), niedobory witamin (B12, kwas foliowy), skazy krwotoczne, wcześniejsze krwawienia lub krwotoki i inne.
O pojawieniu się ewentualnych objawów wskazujących na upośledzenie krzepnięcia krwi należy niezwłocznie poinformować lekarza (prowadzącego psychiatrę lub lekarza innej specjalności). Lekarz po ocenie nasilenia oraz ryzyka związanego z ww. zjawiskiem, a także po rozstrzygnięciu jego przyczyn, zdecyduje o dalszym postępowaniu. Konieczne jest również poinformowanie lekarzy o zażywaniu leków przeciwdepresyjnych w przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego.
