Nadmierna potliwość realnie jest częstym działaniem niepożądanym generowanym przez leki przeciwdepresyjne, ale niestety rzadko poświęca się jej większą uwagę w literaturze oraz badaniach dotyczących farmakoterapii, pomimo dużego dyskomfortu, jaki może powodować. Najpowszechniej występuje ona podczas terapii trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (zwłaszcza klomipraminą), gdzie dotyczy nawet 14% pacjentów. W przypadku leków nowej generacji największe (choć mniejsze niż w przypadku leków trójpierścieniowych) ryzyko nadmiernej potliwości wiąże się z leczeniem: selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, selektywnymi inhibotorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, bupropionem i mianseryną.
Najskuteczniejszym sposobem na pozbycie się tego nieprzyjemnego objawu ubocznego jest redukcja dawki, odstawienie leku lub zamiana na inny, obarczony mniejszym ryzykiem wystąpienia zwiększonej potliwości. Opisywano również pozytywne efekty dołączenia do leku przeciwdepresyjnego powodującego potliwość takich leków, jak cyproheptadyna, mirtazapina, klonidyna, czy aripiprazol.
Każdy przypadek pojawienia się wyraźnej i nadmiernej potliwości, którą pacjent wiąże z włączeniem leku przeciwdepresyjnego, należy zgłosić prowadzącemu psychiatrze, w celu przeprowadzenia diagnostyki różnicowej (np. z chorobami i powikłaniami, które wiąże się z nadmierną potliwością) oraz rozważenia modyfikacji farmakoterapii.
