Maj to miesiąc świadomości na temat zaburzenia osobowości typu borderline. Ma on na celu edukację na temat tego zaburzenia, jego mechanizmów oraz realiów życia osoby z tym zaburzeniem. Obecnie pacjenci z osobowością z pogranicza często doświadczają napiętnowania ze strony społeczeństwa, co spowodowane jest wieloma mitami. Akcja ma na celu lepsze zrozumienie zaburzenia borderline i jego specyfiki, a co za tym idzie – ma wpłynąć na zmniejszenie stygmatyzacji tego problemu. Warto podkreślić, że obecnie panuje tendencja do odchodzenia od pojęcia „bordeline”, jako mylącego i piętnującego, na rzecz pojęć bardziej opisowych, np. osobowość o typie chwiejnym emocjonalnie.
Co to jest osobowość borderline?
Po raz pierwszy terminu borderline (Borderline Personality Disorder, skrót BPD, z ang. pograniczny) w 1938 roku użył amerykański psychoanalityk Adolph Stern. Opisał większość symptomów, które dziś służą do diagnozowania tego zaburzenia. Istnieje kilka definicji osobowości z pogranicza.
Słownik psychologii definiuje osobowość z pogranicza jako: zaburzenie w przebiegu którego jednostka żyje „na granicy” między normalnym, przystosowanym funkcjonowaniem a rzeczywistymi zaburzeniami psychicznymi. Taką osobę charakteryzują rozmaite postacie niestabilności, np. niestabilne relacje interpersonalne, nagłe i nieadekwatne zmiany afektywne, zaburzony obraz siebie, częste napady złości, autodestrukcyjne działania w rodzaju hazardu czy kradzieży w sklepach. Zdarzają się przewlekłe stany znudzenia.
Oxford Dictionary of Psychology mówi, że zaburzenie osobowości borderline to: zaburzenie osobowości charakteryzujące się dominującym wzorem impulsywności i niestabilności relacji interpersonalnych, wyobrażeniu o sobie i afekcie, mające początek we wczesnym dzieciństwie i zapowiadane wieloma sygnałami i symptomami takimi jak: intensywne i niestabilne relacje personalne, impulsywność (wydatki, przypadkowy seks, nierozważna jazda samochodem, napady głodu i obżarstwa), emocjonalna niestabilność, tendencje samobójcze, chroniczne poczucie pustki, intensywna i bezpodstawna złość i inne.
Według Amerykańskiej klasyfikacji DSM-IV borderline to zaburzenie z pogranicza (301.83), a w klasyfikacji ICD-10 występuje pojęcie osobowości chwiejnej emocjonalnie (F.60.3) typ impulsywny (F.60.30) oraz typ borderline (F.60.31).
Jakie kryteria diagnostyczne według obu tych klasyfikacji musi spełniać typ z pogranicza osobowości chwiejnej emocjonalnie czyli borderline? Przeczytasz o tym w naszym artykule: Zaburzenia osobowości – osobowość chwiejna emocjonalnie/borderline.
Podstawową metoda leczenia jest psychoterapia (np. psychodynamiczna), dość często równocześnie stosuje się objawową farmakoterapię. W ostatnich latach pojawiają się nowe formy psychoterapii szczególnie pomocne w leczeniu BPD, jak na przykład: Dialektyczna Terapia Behawioralna (Dialectical Behavior Therapy – dedykowana do leczenia BPD, najwięcej badań nad skutecznością i wysoka efektywność), Terapia Skoncentrowana na Przeniesieniu (Transference Focused Therapy), czy Terapia Oparta na Mentalizacji (Mentalization Based Therapy)”.
Opracowano na podstawie:
- Reber A. (2000). Słownik psychologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
- C. Colman., M. Andrew. (2003). Oxford Dictionary of Psychology. Nowy Jork: Wydawnictwo Oxford University Press.
- The ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders (ICD-10)
- Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition (DSM-IV)
