Kwestionariusz Hypomania Checklist (HCL) jest najważniejszym obok Kwestionariusza Zaburzeń Nastroju, narzędziem do oceny występowania objawów hipomanii u osób z diagnozą depresji oraz w populacji ogólnej. Jego zastosowanie może znacząco ułatwić wykrycie choroby dwubiegunowej i pozwolić na wcześniejsze rozpoczęcie jej adekwatnego leczenia. W swojej klasycznej wersji – HCL-32, zawierającej pytania o 32 objawy wskazujące na stan hipomanii, kwestionariusz został już przetłumaczony na 20 języków i znalazł szerokie zastosowanie badawcze. Doczekał się też wersji skróconej, zawierającej 16 pytań, a ostatnio pojawiła się jego najnowsza, poszerzona wersja, oparta na 33 pytaniach. Dotyczą one takich aspektów obrazu klinicznego hipomanii jak: nadmierna aktywność, wzmożony nastrój, drażliwość, zachowania ryzykowne, wpływ „wyżu” na różne obszary życia (rodzina, praca, wypoczynek, interakcje społeczne) i inne. Wersja ta występuje w dwóch odmianach – jedna z nich – tak jak wcześniejsze wersje HCL służy do samooceny pacjenta, a druga – co jest nowością – przeznaczona jest do oceny zachowań pacjenta przez obserwatora z zewnątrz – np. członka rodziny lub partnera. HCL-33 nie był jeszcze przedmiotem wielu badań. Warto podkreślić, że jeżeli wersja służąca do oceny zewnętrznej okaże się wiarygodnym i rzetelnym narzędziem, to jej zastosowanie mogło by się przyczynić do znacznego zwiększenia wykrywalności choroby dwubiegunowej u pacjentów oraz w populacji ogólnej.
Polskie wersje kwestionariusza HCL-33, samooceny i oceny zewnętrznej, zostały opracowane w Klinice Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Naukowcy z Poznańskiej Kliniki Psychiatrii Dorosłych, we współpracy z zespołem Zakładu Zaburzeń Afektywnych Katedry Psychiatrii CMUJ, podjęli również pierwszą na świecie próbę badania zgodności występowania objawów hipomanii w przeszłości, pomiędzy obydwoma odmianami HLC-33 – samooceną i oceną przez osobę z zewnątrz. Badanie to potwierdziło użyteczność i wysoki stopień zgodności obu odmian HCL-33. Jego wyniki opublikowano w czasopiśmie Psychiatria Polska nr 50(6) 2016, s.: 1085–1092 . W badaniu uczestniczył specjalista Centrum Dobrej Terapii – dr hab. n. med. Marcin Siwek.
