Do tak zwanych objawów z dolnego odcinka dróg moczowych, zalicza się różne dolegliwości i problemy związane z oddawaniem moczu: nokturię (wielokrotne oddawanie moczu w nocy, wiążące się z wybudzeniami), uczucie parcia na mocz, pęcherz nadreaktywny (tj. występowanie tzw. parć naglących z towarzyszącym zwykle częstomoczem, czyli oddawaniem moczu osiem lub więcej razy na dobę), nietrzymanie moczu, trudności z rozpoczęciem oraz kontynuacją mikcji, uczucie niecałkowitego wypróżnienia pęcherza oraz wiele innych.
Nokturia, niezależnie od jej przyczyny, wywołując fragmentację snu skutkuje sennością w ciągu dnia i osłabieniem koncentracji uwagi, co może w sposób negatywny wpływać na funkcjonowanie zawodowe i jakość życia pacjentów, a także być źródłem obniżenia samooceny, zawstydzenia i stresu. Wszystko to może prowadzić do zwiększenia ryzyka rozwoju objawów depresyjnych i lękowych, co potwierdza coraz większa liczba doniesień i obserwacji naukowych. Szacuje się, że ryzyko występowania depresji u osób, które w celu oddania moczu zmuszone są do licznych przebudzeni w nocy jest 1,2-20,2 razy większe, w porównaniu do osób, które nie cierpią na nokturię. Istnieje również zależność odwrotna – wykazano, że w przebiegu epizodu depresji kilkakrotnie wzrasta ryzyko pojawienia się częstego, nocnego oddawania moczu (u osoby, która wcześniej nie skarżyła się na taką przypadłość); zjawisko to zależy też od nasilenia objawów depresyjnych. Podobną jak w przypadku nokturii, dwukierunkową, negatywną zależność, wykazano pomiędzy depresją i lękiem a objawami tzw. pęcherza nadreaktywnego.
Dokładny mechanizm odpowiedzialny za współwystępowanie objawów z dolnego odcinka dróg moczowych oraz depresji i lęku pozostaje w dużej mierze nieznany. Jednak łączne wystąpienie objawów urologicznych oraz depresyjnych i lękowych, może pociągać za sobą konieczność równoczesnego leczenia psychiatrycznego oraz urologicznego. W przeciwnym razie zarówno leczenie zaburzeń psychicznych jak i dolegliwości z układu moczowego może okazać się nieskuteczne. Należy zatem pamiętać o poinformowaniu prowadzącego lekarza psychiatrę o występowaniu opisywanych objawów.
