Depresja poporodowa rozwija się w wyniku oddziaływania czynników hormonalnych, środowiskowych, emocjonalnych i genetycznych. Ryzyko wystąpienia tego zaburzenia jest większe, gdy depresja lub zaburzenia lękowe były obecne w czasie ciąży, lub jeśli po porodzie wystąpił smutek poporodowy (baby blues). Inne czynniki, które mogą wpłynąć na rozwinięcie się depresji poporodowej to wyczerpujący/traumatyczny poród, deficyt snu oraz emocjonalne trudności w zaangażowaniu się w rolę rodzica.
Poniżej podsumowano najważniejsze czynniki ryzyka rozwinięcia się depresji poporodowej:
- depresja przebyta w przeszłości, depresja lub zaburzenia lękowe w czasie ciąży,
- poród przedwczesny lub traumatyczne doświadczenia w trakcie porodu,
- smutek poporodowy,
- brak wsparcia społecznego, brak partnera,
- trudności z karmieniem piersią,
- dziecko wymagające intensywnej opieki poporodowej, z wadami wrodzonymi lub innymi chorobami,
- niechciana ciąża,
- poród mnogi,
- problemy finansowe/niski status socjoekonomiczny, brak zatrudnienia,
- cukrzyca ciężarnych,
- doświadczenie przemocy.
Warto podkreślić, że obecność tych czynników nie jest równoznaczne w rozwojem depresji poporodowej, a wiele kobiet nimi obciążonych nigdy nie doświadczy tego zaburzenia.
Czasami kobieta doświadczająca depresji poporodowej czuje się odpowiedzialna lub obwinia się za jej wystąpienie, ale trzeba podkreślić, że zaburzenie to nie rozwija się z powodu jakichkolwiek zaniedbań matki.
Wszystkie kobiety po porodzie wymagają wsparcia emocjonalnego i pomocy w ich obowiązkach. Ewentualne czynniki ryzyka lub niepowodzenia w okresie poporodowym są przesłanką do większej empatii i zaangażowania bliskich matki.
