Rosnąca liczba doniesień naukowych wskazuje na zmiany stężenia cynku w surowicy u pacjentów chorujących na depresję. Dane te bywają sprzeczne, aczkolwiek w większości przypadków wykazywano obniżenie stężenia cynku w ostrym epizodzie depresyjnym.
Grupa polskich naukowców z Zakładu Zaburzeń Afektywnych Katedry Psychiatrii CM UJ (a w tym pracujący w Centrum Dobrej Terapii: dr hab. n. med. Marcin Siwek) oraz Instytutu Farmakologii Polskiej Akademii Nauk przeprowadziła badanie obejmujące dużą grupę pacjentów z jednobiegunową depresją nawracającą. Celem badania było zbadanie stężeń cynku w różnych fazach choroby oraz z uwzględnieniem możliwie największej liczby parametrów demograficznych i klinicznych.
Wykazano, że w fazie depresji stężenie cynku w surowicy było u pacjentów istotnie statystycznie niższe niż w grupie kontrolnej osób zdrowych. Natomiast w fazie remisji było ono porównywalne do osób zdrowych. W fazie depresji nie wykazano zależności stężenia cynku w surowicy od takich cech klinicznych epizodu jak: objawy depresji atypowej, objawy psychotyczne, obecność cech zespołu melancholicznego, wiek pacjenta, wiek pierwszego zachorowania, dotychczasowa ilość epizodów choroby, czy nasilenie objawów depresyjnych. Natomiast u osób będących w fazie remisji, stężenie cynku w surowicy (u pacjentów z historią lekooporności w ostatnim epizodzie depresji) było znacząco niższe niż u osób bez cech lekooporności. Ponadto stężenie cynku w remisji skorelowane było z liczbą epizodów depresyjnych w ostatnim roku. Mechanizm ww. zmian nie jest do końca poznany, ale postuluje się jego związek z aktywacją stanu zapalnego oraz stresu oksydacyjnego z przebiegu depresji.
Wyniki badania, stanowiące ważny wkład w zrozumienie mechanizmów leżących u podłoża patofizjologii depresji, opublikowano w zagranicznym czasopiśmie Metabolic Brain Disease.
