Anhedonia bywa elementem obrazu klinicznego wielu zaburzeń psychicznych (np. schizofrenii, zaburzeń lękowych i adaptacyjnych, zmian emocjonalnych, towarzyszących patologicznemu używaniu substancji czy patologicznemu objadaniu się, zaburzeń osobowości) i neurologicznych (np. choroba Parkinsona), jednak najczęściej i w sposób najbardziej typowy występuje w przebiegu epizodu depresyjnego, jako jeden z jego osiowych objawów. Co ważne wyjściowe nasilenie anhedonii i jej ustępowanie w trakcie leczenia, mogą w sposób krytyczny i bardziej znaczący niż inne objawy depresji (np. depresyjne obniżenie nastroju), wpływać na skuteczność farmakoterapii i możliwość osiągnięcia przez pacjenta zarówno remisji objawowej (rozumianej jako ustąpienie objawów choroby) jak i społecznej oraz funkcjonalnej (definiowanej jako możliwość powrotu do samopoczucia i aktywności/funkcjonowania przedchorobowego).
Jak pokazują badania, obecność anhedonii lub jej utrzymywanie się pomimo leczenia, w największym stopniu (w porównaniu z innymi obszarami psychopatologii depresji) wiąże się z ryzykiem braku odpowiedzi terapeutycznej lub remisji oraz z większym nasileniem objawów depresyjnych. Z drugiej strony ustępowanie anhedonii jest ważnym wskaźnikiem wystąpienia poprawy w zakresie funkcjonowania psychospołecznego, a jej uporczywość w dużej mierze odpowiada za rozbieżność między redukcją nasilenia objawów depresyjnych, a brakiem poprawy funkcjonalnej i poczucia zdrowienia. Z powyższych względów, warto aby pacjenci zwracali uwagę, na ile, w trakcie leczenia zmienia się i poprawia ich zdolność do odczuwania radości i przyjemności (tj. hedonia) oraz zainteresowanie przyjemnymi aspektami życia. Zjawiska te można również monitorować za pomocą specjalnych skal i kwestionariuszy, czego przykładem jest Snaith–Hamilton Pleasure Scale (SHAPS). Narzędzie to pozwala badać przyjemność jako stan – a więc rejestruje ono dynamiczne zmiany w zakresie hedonii (np. w przebiegu leczenia), skupiając się przede wszystkim na tzw. przyjemności konsumpcyjnej (tzn. wynikającej bezpośrednio z nagradzającego charakteru przyjemnego bodźca lub aktywności).
